Ούτε αυτήν την Καθαρή Δευτέρα πρωτοτυπήσαμε και βρεθήκαμε και πάλι στον Υμηττό, με τον ίδιο αετό. Η πρώτη μας προσπάθεια να τον απογειώσουμε έγινε στον λόφο Ταξιαρχών και δεν εστέφθη με επιτυχία.
Δεν είχαμε λοιπόν άλλη λύση από το να ανεβούμε στην αγαπημένη μας κορφή, τον λόφο Καλόγερος όπως κάναμε και πέρυσι. Εκεί οι άνεμοι ήταν με το μέρος μας και ο αετός μας μας έκανε περήφανους.
Όπως όλα τα ωραία όμως, έτσι και αυτό είχε το τέλος του. Οι κόμποι του πατέρα μου είναι για τα πανηγύρια και έτσι ο αετός μας λύθηκε και αφέθηκε στην αγκαλιά των πέντε ανέμων. Ο αδελφός μου ο Βαγγέλης το πήρε βαριά το θέμα, ενώ εγώ γελούσα. Πάντως σίγουρα του χρόνου θα ανεβούμε με νέο αετό.
Κάντε μία βόλτα και από το ιστολόγιο του αδελφού μου (πατώντας εδώ ) για να δείτε και εκείνον να πετάει τον αετό μας.
4 σχόλια:
Μπορεί ο αετός να μην πήγε πολύ ψηλα, αλλά οι φωτογραφίες είναι πανέμορφες.
Κώστας
Kαι του χρόνου με έναν ολοκαίνουριο αετό!!!!
πολυ ομορφες οι φωτογραφιες!!!!!Να εισαστε παντα καλα.
Πασχαλινές δέξου ευχές, απο τη καρδια βγαλμένες, ολες οι μέρες της ζωής σου να΄ναι αναστημένες!
ΚΑΛH ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.
Δημοσίευση σχολίου